کاش روز بعد از اربعین نمی شد

کاش شارع قبله العباس خالی از زوار نمی شد

کاش پرده موکبها افتاده نمی شد

کاش صدای هله بیکم از موکبها قطع نمی شد.

کاش رادیو اربعین تمام نمی شود

کاش( یا حسین) نوشته بروی شیشه ماشینها با معرفت می بود

کاش قسم (به حضرت عباس)هرگز نمی بود.

کاش هرگز شمری نمی بود

کاش خانم مجری رادیو اربعین (خانم عباسی) یک مصاحبه با رئیس جمهور روحانی می کرد.وبا سوال های محکم اورا (در واقع جلوی ملت محاکمه می کرد.)

و کاش.......

چند روز پیش مجری یکی از رادیو ها  در صحبت تلفونی بااستادقراعتی:

در مورد ثواب زیارت اربعین و جامانده گان  از این فیض بزرگ فرمودن. 

در اسلام فعلی به نام جامانده نداریم !.وبا استناد به مطلبی که در یکی از جنگ ها ی صدر اسلام .یکی از مجاهدان به امیر المومنین علی علیه السلام گفت .ای کاش برادر من هم با ما بود واز ثواب جهاد در رکاب شما بهره مند می شد و مولا علی علیه السلام فرمودن آیا او دوست داشت با ما در این جنک باشد؟ که آن صحابه گفت بله یا امیر.خیلی علاقه مند حضور وجهاد در راه اسلام بود. که فرمانده لشگراسلام فرمودن: او هم در ثواب با ما دراین پیروزی و شمشیر زدن شریک بوده است.

چه خوب است برای کسانی که در راهپیمایی اربعین در کربلا توفیق حضور نداشتن صفت واصتلاح دیگری به کار ببرند.

تو یک سیب گندیده باغ برجام هستی

طلا می باید تا خرج مصلا شود.

برخلاف آنچه در محافل نزد عوام شنیده می شود :که عطیه غلام جابر بود. مطالب زیر را از کتاب( بررسی تاریخ عا شورا) از فقید دانشمند دکتر محمد ابراهیم آیتی،نقل می شود. وگر چه غلام بودن جابر مقامی بس بزرگ است . ولی نقل قول زیارت اربعین جابر که این ماندگاری و عظمت دارد نه می تواند کار یک غلام باشد.

جابر دراین سفرتنها نبود وهمسفری از خود جوان تر ودر عین حال بسیار دانشمند بزرگوار همراه داشت.که یکی از بزرگترین دانشمندان و مفسران اسلامی وبزرگواری است که همراه جابر بود و شخصیت او در بسیاری از محافل مذهبی مانند بسیاری از حقایق و مطالب دیگری تحریف شده  عطیه بن سعد بن جناده عوفی کوفی است که از بزرگ گان تابعین،یعنی از کسانی که رسول خدا علیه سلام را ندیده اما اصحاب رسول خدا را دیده ،عطیه هم از صحابه رسول خدا نیست اما بسیاری از صحابه ازجمله عبدالله بن عباس را دیده واز آنان کسب علم کرده است .

عطیه در شهر کوفه در سال یکصدو یازده وفات کرد

مادر عطیه ام ولد واز اهل روم بود.

م

امروز جناب دکتر فریاد نه

می زد 

باوجود جمعیت بیشتروسالن بزرگتر ولی خیلی آرام حرف می زد

چرا در ایران این‌قدر عصبی وپرخاشگررانه سخنرانی می کند.

البته یک روز نماینده مجلس به ایشان گفت ؛

آقای دکتر این جور فریاد زدن وسخنرانی را آن طرف اب 

که می روید داشته باشید.