می گویند درکشور عراق روزهای منتهی  به اربعین حسینی 

موکب هایی ایجاد می کنند که 24 ساعت شبانه روز به زوار در حال

گذر در مسیر پیاده روی که عمده آن مسیر نجف به کربلای  معلی  است 

وآن  هم از 2 مسیر علما و جاده اصلی تردد انجام می شود.

بطور رایگان  ودر بعضی مواقع به اجبار پذیرایی می کنند

می گویند  ایثار در آن سرزمین سوخته،شرمنده  است.

می‌گویند خدمت به هم نوع؛فارغ از زبان و چهره و

ملیت و مذهب است.

می گویند بهترین ها را برای غیر از خود هدیه می دهند.

می گویند افسر مرزبان عراقی به گریه سوال 

خبرنگار را پاسخ می دهد.

ولی چرا ؟سخن گوی ستاد ایرانی با غرور حرف می زند.

ولی درمترو برای لحظه ای زودتر ردشدن از هم دیگر سبقت می گیرند.

برای رد شدن از چراغ قرمز بوق می زنندوتو را به خلاف منجر به جریمه وامی دارند .وبعد هم به تو می خندند.

چرا اکثر راننده های پر خطر روی ماشین های شان  اسماء  مقدس را نوشتن. 

 این همه ایرانی شرکت کننده در راه پیمایی اربعین .چرا تاثیرش را در جامه نمی بینیم

چرا درب مساجد بسته می شود بعد از زمان کوتاه  بعد از اول وقت

چرا در مساجد برای وضو گرفتن  پول می گیرند.

برای من مسلمان در شهر چه آماده هست که با روسری می خواهید مسلمان تولید کنید.

جمله ما (ملت امام حسینیم )مگر معنایش این نیست که ما مرد اصلاح   جامعه  هستیم. آنچه به ما آموختن این است که:

امام حسین  علیه السلام  یک روز از عمر شریف شان در دوران امامتشان را جنگیدن.آن روزی که در محاصره قرار گرفته و همه راه ها برای  ایشان  بسته شده بود.والا تمام عمر شریف خود را صرف تبلیغ واصلاح امت جدشان کردن

امام حسین مگر با صلح امام حسن همراه نبودند.

فرازی از زیارت اربعین:

(قلبم تسلیم قلب شماست.وامرم تابه امر شماست.

ویاریم برای شما  آماده است.تا خدا اجازه بدهد.

پس با شما یم با شما. نه با دشمنان شما.  صلوات خداودرود خدا بر شما و بر ارواح شما وبر بدن های شما)