شعری از زنده یاد سهراب سپهری
متوفای اردیبهشت سال 1359
به سراغ من اگر می آیید
پشت هیچستانم
پشت هیچستان جایی است
پشت هیچستان رگ های هوا
پر قاصدهایی است
که خبر می آورند،ازگل وا شده دورترین بوته خاک
وروی شن ها هم
نقش های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح
به سرتپه معراج شقایق رفتند.
پشت هیچستان ،چتر خواهش باز است
تا نسیم عطشی دربن برگی بدود
زنگ باران یه صدا می آید
آدم اینجا تنهاست
و درین تنهایی،سایه نارونی تا ابدیت جاری است.
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیاییدمبادا که ترک بردار
چینی نازک تنهایی من