دروانفسایی که همه به فکر مادیات وزر اندوزی دنیوی مشغولند .وچشم دیدن نان سوخته ای دردست برادروهمنوع خودراندارند.ودرزمانی که به جای رحم وبخشش بردیگران به فکر چپاول وظلم به همدیگر هستیم .ودرعصری که چترریای اعمال وکردارمان سایه افکنده است.بازمی بینیم که درگوشه ای از کویر قاینات.مردان سخت کوش وپرتلاش راکه پا به میدان کارزارگذاشته اند.ازآن دسته انسانهایی که همچون فولادآبدیده هرازچندگاهی درگوشه ای ازتاریخ سربلند می کنند.وآثارشان تا ابد برلوح محفوظ می ماند .درآستانه ی چهارمین سال شروع به کار خانه اکرام روستای گازار قرار داریم.که به همت سربازان گمنامی راه اندازی واداره می شود.طبخ غذای گرم وتحویل آن دردرب منزل وچه بسا برسربالین سالمندان روستا.کاری بس بزرگ وباورنکردنی بود.که در چندسال گذشته انجام گرفت سرزدن هرروزبه کهنسالان روستا قوت قلبی برای ادامه ی حیات سراسرزحمت ورنج آنان می باشد.و امیدبه زندگی دراین قشر از جامعه را دو چندان کرده است. وچه بسادرکشف ودرمان بیماریشان به آنها کمک شده است.واین کار انجام نمی گرفت مگرباپشتکار تنی چنداز آقایان که درتدارکات وجمع آوری مواد اولیه وتعدادی ازخانم های روستا که داوطلبانه درآماده سازی غذاوتوزیع آن درجای جای روستا همت گمارده اند.واین مصداق بارز/ معامله باخداست.وتجربه موفق برای مشتاقان خدمت که درهر روستای کشور اسلامی ایران بخواهند به مرحله اجرا در بیاورند.
صبگاه شنبه خبرفوت پدری مهربان را دریافت کردیم لحظاتی که صدای اذان صبح در آسمان روستا سیاهی شب را می شکست .ودرزمانی که این پدر برای عبادت معشوق خود به رازونیازبرمی خواست.روح مرحوم کربلائی رضا اسدالهی ازتن رنجور وبیمارش جداشد .ودلهای دوستانش را درغم فرو برد. یادش که یادآورسالیان پر کار وسخت کوشی را دراذهان زنده میکند غم مرگش رادر دل سنگین تر می کند.
