رسالة لبّ الخطاب فی رد شبهات اهل الکتاب
کتابی است که به کوشش وتصحیح عالم ونویسنده وارسته وتوانا جناب حجة الاسلام شیخ علی ربانی گازاری درسال1387در214صفحه درانتشارات کیش مهر باطراحی زیبایی جلدمنتشرشده است .وی درپیش گفتارمی نویسد{رسالة لبّ الخطاب فی رد شبهات اهل الکتاب}یکی از آثارگرانسنگ مرحوم آیتی است.عنوان کتاب به خوبی انسان رابه موضوع آن رهنمون می کند.این کتاب سخنی است استدلالی.پاکیزه
موُلف باپرداختی به پاسخ 27سوال مطرح شده درشبهات بردین وشریعت اسلامی ازجانب دیگرفرق اهل کتاب.پاسخ نامه ای است بس پرمعناوسنگین وقابل استفاده دانش پژوهان می باشد.مرحوم شیخ محمد باقر آیتی بیرجندی درمقدمه ان آورده که{وقتی درجهان بدعتها رواج پیداکرد.وظیفه دانایان است که علم خودراآشکارکنندوجواب بدعتگذاران را بدهند وگرنه لعنت خدا برآنان باد}مؤلف:روابودن جدال با اهل کتاب رابر عالمان واجب وبر مردم کم سواد حرام دانسته .ودرایرادبه تعدادزوجات حضرت رسول صلوات الله وسلامُ علیه.آورده که کثرت تزویج درشرایع سابقه نیز بوده.همچون حضرت یعقوب علیه السلام چهار زن داشته وحضرت داود علیه السلام شش زن داشت.ودرسوال معجزه بودن قرآن؟به چندین موارد اشاره کرده:همچون فصاحت وبلاقت کلام خدا.ومثال آورده کسانی که به معارضه با قرآن برآمدن ورسواشدن .همچون مسیلمه کذاب که درمقابل سوره کوثرو فیل او نیز آیه آورد.ومنصوخ شد .ودرزمان ابی بکر به جهنم واصل شد.وشاعر عرب لبید بن ربیع که اعظم فصحای وقت بودواحدی قوت مبارزه اورا نداشت .قصیده خود را از دیوار خانه کعبه پایین آورد.ویحیی ابن حکیم اندلسی که فصیح اهل عصر خود بود.وچون سوره اخلاص را خواند.بدنش به لرزه درآمدوازکرده خود نادم شد. ودیگرکسان را نام برده که بعد از شنیدن آیات قران آثار نوشته خود را از بین بردند.وبه کلام خدا بودن قرآن شهادت دادند

                                                            بسم الله الرحمن الرحیم          

حکایت رفتن مشتی محمد رضا به مزار شاد مویان  به روایت عبدالله شاعر

        چو مشتی مد رضا از ده برون شد             روانه بر مزار شاد مویان شد 

  زبا اصل و نسب های ماه پیکر                   بودند در خدمت او چهارده دختر

      دختر ها همه از دشت و جینان                      به دل بردن همه مثل پریان              

       به خوبی هر یکی آرام جانی                         به زیبایی دل آرام جهانی                              

  چهل اشتر سیه چشم و جوان سال

سراسر سرخ موی و زرد خلخال  (از مرد یزدی به اجاره گرفت) 

               (از اشتر خون گازار) 

    ده اسب مرصع گوش تا دم                همه چرم است زین و آهنین سم 

   ز قالیچه که چون دیبای زر بود                زسی بگذر که بلکه بیشتر بود               

  سماور از طلا فنجان ز نقره                    ظرف های مسی پر نقش و نگار بود  

 کربلایی حسن خان چاوشی خوان        صدایی چون جرس چهچه زنان بود مطرب بی محابا ساز میزد

 به رقصیدن همه پیر و جوان بود

  عبدالله شاعر شعر میگفت                           که جان بیک جوان ایولله گویان بود                            

علی اخباری اوسونه میگفت                     که مشتی مد رضا قهقه زنان بود

 ملا مهدی هم همراهشان بود                      که بر رقصیدن خود بی گمان بود

 (وقتی که دهل زن دهل میزد ناخود آگاه  شروع به رقصیدن میکرد)              

 بزرگ فرزند او ده ساله ای بود                       خیلی با ادب مندلی نام بود 

 عیال او که او را دوست میداشت              به چالاکی چو یک شیر ژیان بود

 تاج احمد جوان لایقی بود  به عاشق پیشگی ورد زبان بود 

بسی مال فراوان داشت مشتی                   ولی بر مستمند نا مهربان بود                             

 خدایا جملگی را عاقبت ده                           مزد من در میان پنجاه قران بود

به قول عبدالله شاعر اول محمد رضا بود بعد شد مشتی بعد کربلایی بعد حاجی محمدرضا (یا حاجی مدرضا) و دارای پنج فرزند بود به نام های کربلایی اسماعیل و حاجی مندلی و کربلایی خنجان و ملا مهدی (پدر بزرگ آقای محمد گازاری) و دختری به نام گوهر حاجی محمد رضا و حاجی مد رضا در سن پنجاه سالگی دار فانی را وداع گفت.

 اللهم اغفر للمومنین والمومنات

خداوند اموات نویسنده وخواننده وشنونده را غرق رحمت و مغفرت کند.  (گرد آورنده:حیدر علیزاده. فرزند: محمد علی. فرزند: محمد ابراهیم. فرزند: حاجی مندلی. فرزند: حاجی مدرضا)